Hedef Koymak ve Yolculuk.
Herkese güneşli ve taze çekilmiş kahve kokulu bir pazar sabahından merhaba! Ben Egzersiz ve Antrenman Koçu Bahar Öksüzoğlu.
Hepimiz evlerimizdeyken, yeni bir etkinlik fikriyle geldim; Hayal kurmak, hayalleri hedefe dönüştürmek ve hedeflere ulaşmak için plan yapmak. Kendimizi tanımaya, tutkularımızı anlamaya başladığımızdan itibaren kendimize hedefler koymaya başlarız. Bir yerlere varmak isteriz, olduğumuzdan daha iyisini gerçekleştirmek isteriz. Aklımızı çelen her neyse onun peşinden gitmek için harekete geçmenin yollarını ararız. Ancak kabul etmek gerekir ki, bu yola çıkıp yürüyebilmek için yanımızda birden fazla dayanak ve inanç sitemi taşımamız gerekir.
Bize eşlik edecek ilk duygu; HEYECAN. Hiç olmayan bir şeyi yaratmanın, gerçekleştirmenin hatta belki hiç olmadığımız bir şeye dönüşmenin belirsizliğine duyulan heyecan. Bu noktada, sadece pozitif ihtimallere yönelmek ve karşımıza çıkabilecek olumsuz durumları hesaba katmamak, yoluna ortasına gelemeden pes etmeyi doğurur ve heyecanımızı baltalar. Çünkü her yolda ayakkabımıza girmeye hazır bekleyen bir kaç çakıl taşı bulunur. Ne ile karşı karşıya olduğumuzu bilerek yürümek, bizi daha hazırlıklı olmaya teşvik eder. Pozitif ve negatiflerin farkında olarak başlamak, hedeflerimizi hayalkırıklığının kurbanı olmaktan korur.
Bir kaç engele takılıp düştükten sonra ve hatta birileri tarafından düşürüldükten sonra, artık bunun normal olduğunu ve o kadar da kötü olmadığını anlamaya başladık. Çünkü; düştükten sonra kalkmayı tecrübe ettikçe anladık ki, bir daha hiç ilk düştüğümüz kadar sert düşmeyeceğiz. Ardından yolumuzda bize yeni bir duygu eşlik etmeye başladı; AZİM. Azim ne kadar istediğimize, ne kadar hakettiğimize olan inancımıza bağlı olarak bu yolun tamamında bize destek olacak olgulardan birisi. Bahaneler bulmamıza, iradesizleşmemize karşı en büyük silahlanmamız. ”Bu yolu tamamlayana kadar durmak yok” sloganıyla bize seslenen ve biz durmayı reddettikçe sesi daha da gürleşen taraftarımız.
Ve sonunda TUTKU kazandık. Artık sadece hedefi değil, hedefe giden yolu ve onun karşımıza serdiği zorlukları bile sevmeye başladık. Arzu ettiğimiz şey, bize kendinden başka bir sürü şey de kazandırdı. Düştük, kalktık, nasıl düşüleceğini ve nasıl iyileşileceğini öğrendik, nasıl devam edileceğini öğrendik. Bir SAVAŞÇI olduk. Tek bir şey olabilmek için, on farklı şeye büründük ve dönüştük. Ve yola olan aşkımız, elimizden geleni yapmamız için bizi tetiklemeye başladı. En iyimiz olduk. Ve geldik, hedefteyiz..
Burada bitirmeyeceğim.. Bazen elimizden gelenin, oraya varmaya yetmediğini ve sonuçları değiştirmeye gücümüzün yetemeyebileceğini tecrübe ettiğimiz zamanlar oldu. Bu, heyecanımızı öldürebileceğinden bahsettiğim olumsuz durumlardan birisiydi. Ancak farkındayız ve buna da hazırlıklıyız. Ulaşamazsak bile, o yolda kazandığımız onca şeye ve dönüştüğümüz savaşçıya inanarak yeniden deneyebiliriz. Yolu seversek, bugün olmasa dahi yarın oraya varabiliriz. Yola çık ve seni dönüştürmesine izin ver, vazgeçmezsen bir gün mutlaka oraya varacaksın.
Sevgiler..
IG: baharoksuzoglu
